Włodzimierz Skoczylas
Data i miejsce urodzenia |
7 maja 1923 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
29 września 1993 |
Zawód |
aktor |
Odznaczenia | |
Włodzimierz Skoczylas (ur. 7 maja 1923 w Jabłonowie Pomorskim, zm. 29 września 1993 w Łodzi[1]) – polski aktor filmowy, teatralny i dubbingowy.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Podczas II wojny światowej (w maju 1940) przez krótki czas przebywał w więzieniu radogoskim, jako jeden z kilkuset młodych mężczyzn zatrzymanych w ramach akcji łódzkiego Gestapo skierowanej przeciwko łódzkiej młodzieży (która była „uzupełnieniem” listopadowej akcji przeciwko inteligencji Łodzi pod nazwą „Intelligenzaktion Litzmannstadt”)[2][3][4]. Stąd, 17 maja 1940, wywieziony do obozu koncentracyjnego Dachau, gdzie pozostał do końca istnienia tego obozu, czyli do 29 kwietnia 1945[5]. W obozie tym zetknął się ze środowiskiem zwolenników ruchu „Zadruga”, kierowanym w Dachau przez Bogusława Stępińskiego. W nieformalnych spotkaniach tego środowiska w Łodzi uczestniczył też w pierwszych latach powojennych[6].
Do Polski wrócił w 1946. W 1951 ukończył studia na Wydziale Aktorskim PWST w Warszawie. W latach 1946–1947 grał w Teatrze Kukiełek RTPD w Łodzi, a w sezonie 1950/1951 w Teatrach Dramatycznych w Szczecinie. Od 1951 do 1952 był aktorem Teatru Ateneum w Warszawie, a następnie przez rok występował w łódzkim Teatrze Muzycznym. W latach 1953–1958, w sezonie 1959/1960, ponownie od 1972 do 1978 oraz w sezonie 1979/1980 występował w Teatrze im. Stefana Jaracza w Łodzi. W międzyczasie, od 1960 do 1972 był aktorem Teatru Powszechnego. Ponadto był wykładowcą na Wydziale Aktorskim PWSFTviT w Łodzi (1965–1978), a w latach 1972–1973 jego dziekanem. Grał w wielu polskich filmach, m.in. wystąpił jako Sanderus w Krzyżakach Aleksandra Forda[1].
Odznaczony został m.in. Medalem X-lecia PRL (1954), Odznaką 1000-lecia Państwa Polskiego (1966), Odznaką „Zasłużony Działacz Kultury” (1970), Medalem Zwycięstwa (1971), Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1975)[1].
Został pochowany na cmentarzu św. Rocha na Radogoszczu w Łodzi[1].
Wybrana filmografia
[edytuj | edytuj kod]- Piątka z ulicy Barskiej (1953) – Franek Kruk
- Irena do domu! (1955) – Władek
- Cafe pod Minogą (1959) – Piskorszczak „Szmaja”, brat „Starszego”
- Krzyżacy (1960) – Sanderus
- Milczące ślady (1961) – kierowca Morwy, Szelongiewicz
- O dwóch takich, co ukradli księżyc (1962) – zbójca „Łapiduch”
- Rękopis znaleziony w Saragossie (1964) – gość weselny ojca van Wordena
- Powrót doktora von Kniprode (1965) – więzień Płotek
- Kapitan Sowa na tropie (1965) – dziennikarz (odc. 4)
- Niewiarygodne przygody Marka Piegusa (1966) – Zezowaty (odc. 3, 9)
- Stajnia na Salvatorze (1967) – kolejarz Zygmunt Kowalczyk
- Stawka większa niż życie (serial telewizyjny) (1968) – Schickel vel Vogel (odc. 18)
- Rzeczpospolita babska (1969) – plutonowy Edek
- Przygody pana Michała (serial telewizyjny) (1969) – Juryca, człowiek Potockiego (odc. 2, 12, 13)
- Milion za Laurę (1971) – komendant w Kosołapem
- Lalka (1977) – Dawid Szpigelman, wierzyciel Łęckiego (odc. 4)
- Kariera Nikodema Dyzmy (serial telewizyjny) (1980) – adwokat Dyzmy (odc. 3, 7)
- Zamach stanu (1980) – obrońca w procesie brzeskim
- Niech cię odleci mara (1982) – Kulanowski, prezes banku
- Osobisty pamiętnik grzesznika przez niego samego spisany (1985) – służący Jan
- Niezwykła podróż Baltazara Kobera (1988) – sędzia
Źródło: Filmpolski.pl[1].
Polski dubbing
[edytuj | edytuj kod]Użyczył głosu Muchomorkowi, jednej z dwóch głównych postaci popularnego w Polsce począwszy od 1970 animowanego serialu dla dzieci Bajki z mchu i paproci.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e Włodzimierz Skoczylas w bazie filmpolski.pl
- ↑ Włodzimierz Skoczylas, Aresztowanie; [w:] „Odgłosy” (Łódź), nr 12, 21 III 1987, s. 10.
- ↑ Włodzimierz Skoczylas, Pierwsze doświadczenia więźnia [po zatrzymaniu przez policję]; [w:] „Odgłosy” (Łódź), nr 13, 28 III 1987, s. 10.
- ↑ Włodzimierz Skoczylas, Wszędzie, byle nie na Radogoszczu; [w:] „Odgłosy” (Łódź), nr 15, 11 IV 1987, s. 10.
- ↑ Włodzimierz Skoczylas, Dlaczego nie zostałem ambasadorem; [w:] „Odgłosy” (Łódź), nr 22, 30 V 1987, s. 7.
- ↑ Tomasz Szczepański „Środowisko zwolenników ruchu Zadruga w Łodzi. 1938–1949” w: „Rocznik Łódzki”, Tom LXIII, Łódź 2015.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Włodzimierz Skoczylas w bazie IMDb (ang.)
- Włodzimierz Skoczylas w bazie Filmweb
- Włodzimierz Skoczylas w bazie filmpolski.pl
- Włodzimierz Skoczylas, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2021-04-09] .
- Oddział łódzki Instytutu Pamięci Narodowej, akta w sprawie więzienia radogoskiego, sygn. Ds. 67/67, tom I, karty, 188-189 (zeznanie W.S. w sprawie aresztowania oraz pobytu w więzieniu radogoskim i w KL Dachau).
- Absolwenci Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza
- Polscy aktorzy teatralni
- Polscy aktorzy filmowi
- Polscy aktorzy dubbingowi
- Aktorzy filmowi związani z Łodzią
- Aktorzy teatralni związani z Łodzią
- Więźniowie więzienia w Radogoszczu
- Więźniowie KL Dachau
- Odznaczeni Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (Polska Ludowa)
- Ludzie urodzeni w Jabłonowie Pomorskim
- Pochowani na cmentarzu św. Rocha na Radogoszczu w Łodzi
- Urodzeni w 1923
- Zmarli w 1993